W płatkach słoneczników

Gość

prolog króciutki - jedna strona w Wordzie, ale dłuższego wymodzić nie mogłam ze względu na czas :/ kopiowane z Wora, więc się nie dziwcie jak jakieś znaczki wyskoczą - to nie z mojej winy ^^

Prolog
Nad Santalią wzeszło słońce. Po trawie skropionej poranną rosą stąpały małe nóżki. Drobna postać wyłoniła się zza mgły. Kasztanowe loki opadały na małą buzię, czarne, długie rzęsy zdobiły piwne oczka, a krwistoczerwone usta tylko czekały na dostojnego męża. Dziewczyna była bardzo drobna i niejeden pomylił ją z dwunastolatką, kiedy ta skończyła już lat szesnaście. Na jej bladych policzkach zawsze można było ujrzeć rumieńce, co bardzo krępowało kasztanowłosą. Zadarty nosek w niczym nie odzwierciedlał jej charakteru, ponieważ była bardzo skrytą osobą, małomówną, ważącą każde słówko. Nie miała wielu przyjaciół, bo tak naprawdę nikt nie chciał zadawać się z „szarą myszką”. Ale nie przeszkadzało jej to. Żyła chwilą, dobrze wiedziała o tym, iż w każdej chwili może umrzeć. Znała bardzo dobrze niezmieniający się schemat swojego dnia. Nagle usłyszała głos, który przywołał ją do najpiękniejszego miejsca na świecie – domu.
***
Jasne promienie słońca przedzierały się przez maleńkie okienka w wiejskiej chatce. Chwiejący się stolik stał tuż przy oknie, a cztery taborety kiwały się obok niego. W kącie można było zobaczyć kuchenkę. Po drugiej stronie stało „łóżko”, na którym zaszczyt miał spać pan domu. Pozostali musieli odpoczywać na podłodze bez pościeli, ani miejsca do spania. Jedyne co mogło im służyć za wygodę, to stare szmaty, które zastępowały pierzyny. Widać było, że domownicy byli ubodzy.
Przy drżącym stole siedziała kobieta, a naprzeciw niej młoda dziewczyna. Obydwie były bardzo poważne, jakby podejmowały decyzję, która miałaby zmienić losy świata.
- Auroro. – Kasztanowłosa dziewczyna wzdrygnęła się na dźwięk swojego imienia.
Spojrzała na kobietę. Musiała być kiedyś bardzo ładna. Jej gęste, niegdyś kruczoczarne włosy opadały na blade policzki. Miała dużo zmarszczek, zupełnie jakby każda z nich oznaczała jedno zmartwienie. Ostre spojrzenie zielonych oczu sprawiało, iż krew zamarzała w żyłach. Na jej twarzy nigdy nie gościł uśmiech. Widać było, że nie jest miłą, łagodną, pozytywnie nastawioną do życia osobą.
- Jak dobrze wiesz w naszej wiosce dziewczęta w wieku szesnastu lat wychodzą za mąż. Ty już jesteś dorosła. Rozmawiałam wczoraj z ojcem i rodziną Dulecie. Mają oni syna, Fabiana. Postanowiliśmy, że wyjdziesz za niego za tydzień. Mają pieniądze, młyn, a ty jesteś ładna i pracowita. Tak więc trzeba ci szyć suknię oraz gotować jadło.
Dziewczyna zbladła. Nie była przygotowana do takiej chwili. Wiedziała, że to nadejdzie pewnego dnia, jednak chciała o tym nie myśleć. Nawet nie znała tego młodzieńca.
Nie wiedziała jak wygląda, jaki jest. W sercu czuła pustkę, smutek, tęsknotę, złość… Już nigdy nie będzie patrzeć na zachodzące słońce nad polem słoneczników. Już nigdy nie będzie siedziała na wozie sąsiada otulona kocem. Nigdy… Ta myśl przerażała ją najbardziej. Przecież ona kocha to wszystko. To jest jej miejsce, jej dom. Ale nie mogła się sprzeciwić matce. Bała się jej reakcji. Pozostało tylko udawać, że bardzo się cieszy ze ślubu i jest wdzięczna swojej rodzicielce. Następnego ranka miała iść z matką do pani Matlhow, która wymierzy ją i uszyje suknię.
Aurora wyszła z chatki niosąc stary koc. Powoli zapadał zmierzch. Skierowała się ku domu sąsiada. Usiadła na wozie, z którego dostrzec można było pole pana Beeth. Bursztyn słońca oblał złote słoneczniki. Powoli różowe niebo ciemniało. Pojawiały się pierwsze gwiazdy. Aurora mimowolnie zamknęła oczy usypiając.
- Fedelu, uważaj na siebie i wróć szybko! – szepnęła otyła kobieta.
- Nie martw się o mnie. Ruszaj, Siwowłosa! – mężczyzna w średnim wieku strzelił batem i zniknął za horyzontem.

Iza

Nie znam sie na błedach, ale ładny masz styl Smile

kiedy dalsza czesc? ^^

Gość

jak się napisze ;p
kurczę, nie wiem. za kilka godzin spróbuję kilka zdań napisać i jak pójdzie dobrze, to 1/3 rozdziału napiszę, ale baaardzo w to wątpię ^^

Iza

3mam kciuki za twoje natchnienie ^^

Gość

dziękuję ^^
te, wen! wyłaź spod stołu i mi pomóż coś napisać xD

Chustka

bardzo ładne opowiadanko, czekam na ciąg dalszy^^

stayla_

ja nie czytalam, bo juz tytul mnie troche przynodzil, ale musze pochwalic slownictwo, styl i fakty. jednak nie przepadasm za takimi typami opowiadan Smile

Gość

takimi, to znaczy jakimi? ;p

Vensha

Ja nie przeczytalam bo troche za długi a mi się teraznie chce czytać bo słucham Fob więc wiesz xD. Ale później przeczytam ^^

Gość

jeszcze długiego nie widziałaś ;p

Vensha

Oj nie jedno długie widziałam ;]

Gość

jakie? ;>

Vensha

30 cm ^^. Nie no żartuje xD. No przeczytałam 12 książek chyba przez niecały tydzień

Gość

hmm
jak coś jeszcze napiszę, to dodam
obiecuję
albo ktoś za mnie doda
jeszcze nie wiem

Zozolka

Sliczniaste opo!! czekam na dalszą część... tylko się spiesz bo ja jestem niecierpliwa!!